Unha vida de compromiso por unha sociedade máis xusta, sen límites nin fronteiras que derribar

TABOADA, LUGO, 1951 – VIGO, 2021

En referencia a ela mesma, dicía Isaura que “era unha política incorrecta coa ilusión da nena que sae da aldea para estudar”. E é que a vida desta mestra e activa e entusiasta política, luguesa de nacemento, se desenvolveu fundamentalmente en Vigo. Nesta cidade, á que chega en 1977, foi primeiro profesora e directora do CEIP Emilia Pardo Bazán ata 2007. Antes impartira clases no Colexio Sello de Cabral, e logo na escola unitaria de Tomás Alonso e no Chouzo.

Entrou no Concello de Vigo como concelleira en 1999, onde permaneceu ata 2003.

Regresou á vida municipal en 2007 con Abel Caballero como alcalde, co que desempeñou diversos postos de concelleira ata 2019. Tamén entre 2015 e 2019 foi deputada provincial da Deputación de Pontevedra con Carmela Silva como presidenta, institución na que lle deu un forte pulo á Área de Igualdade.

Ingresou como deputada no Parlamento de Galicia en 2020, no que foi a portavoz de Emigración e Retorno do Grupo Parlamentario dos Socialistas de Galicia. No momento da súa morte, tan só un ano despois de tomar posesión da súa acta de deputada de Galicia, o Parlamento de Galicia e o Concello de Vigo decretaron loito oficial. O alcalde definiu daquela a Isaura “como unha gran muller, unha muller excepcional, unha gran viguesa que funcionaba desde o corazón impulsándonos ao social, á educación… A memoria de Isaura permanecerá para sempre nesta cidade. Era imposible parala coa forza que lle dedicaba á política”.

En xuño de 2022 o alcalde de Vigo e a presidenta da Deputación descubriron unha placa na praia de Alcabre, na que se le: “En memoria de Isaura Abelairas. Mestra, política e feminista que tantos paseos deu por esta praia e tantas veces se sentou aquí a pensar… Estás sempre no noso corazón, só a un pensamento de distancia. Infinita Isaura. 1951-2021”.

Isaura acubillou de sempre unha paixón cubana que iniciara a emigración en solitario á illa caribeña da súa avoa Carmen. Cando esta marchou, deixou atrás a súa filla Ángela, de moi curta idade, que, por diversas circunstancias, nunca se puido reunir coa nai. Un empeño, e ata unha misión tal como a viviu Isaura, de unir os destinos familiares en Galicia e Cuba, que, por opción propia, buscada e querida, foi quen Isaura (a filla de Ángela) de recompoñer “con esa capacidade innata que tiña a miña nai— escribe a súa filla, Xela Rodríguez Abelairas— para crear e conservar relacións de corazón”. Apunta a filla que dicía Isaura que “a historia da nosa familia galego-cubana podería escribirse coas cartas e coas postais que gardamos na casa”.

Coidou das súas tías de Cuba. Recorda a filla que “a necesidade era grande e desde aquí facíase todo o que se podía para axudar. E durante anos primas e primos, amizades, coñecidas e coñecidos de Cuba e ata Compay Segundo pasaron polo noso salón”.

Isaura foi unha das creadoras do festival Para Vigo Me Voy, no que precisamente actuou no seu primeiro ano o gran músico cubano Compay Segundo.

No dicir da súa filla Xela “o sorriso de mamá sempre se iluminaba cando Cuba aparecía na conversación”.